La Munia eta L’Aiguillette euskeraz

 

  • Euskera

    PIRINEOETARA IRTEERA

    IRAILAREN 7 TIK 8 RA

    Izena emateko epea: 19-7-29


    1)-Irteera Bilbotik (Abando, Begoña)                00:00 ordua
    2)-Irteera San Migeletik                                       00:15 ordua
    3)-Irteera Basauritik (Miradores, Ariz)             00:30 ordua

    Argibideak

    Irailak 7.- 00:30ean irtengo gara Basauritik, eta 07:00ak aldera iritsiko gara Troumouseko aparkalekura. Handik, Hospital de Parzánera joango gara (8 ordu, gutxi gorabehera), La Munia tontorretik igarota (3.133 m).

    Bielsara eramango gaituzte. Hostal Pirineos Mélizen ostatatuko gara, mantenu-erdiarekin. Hotelera heltzean zehaztuko ditugu gosaltzeko eta afaltzeko orduak.

    Irailak 8.- Bielsako tunelaren hegoaldeko sarrerara joan, eta iparraldeko sarrerarainoko zeharkaldia egingo dugu, Marioules, La Forqueta eta l’Aiguillette tontorretatik igarota.

    • Irteera honetara etortzeko, derrigorrezkoa da federatuta egotea.
    • Gomendagarria da kaskoa eta arnesa eramatea.
    • Prezioa, bazkideentzat: 70 €            Prezioa, bazkide ez direnentzat: 90 €
    • Kopurua gehienez: 35 pertsona
    • Bueltan, 20:00-21:00ak aldera iritsiko gara Basaurira.
    • Irteera ordaintzen joan ahala banatuko dira autobuseko tokiak eta hoteleko gelak.
    • Ordutegiak eta ibilbideak aldatu edo bertan behera geratu ahalko dira, bai eguraldia dela-eta, bai irteeraren arduradunek hala erabakitzen badute.

     

    ♠♠♠♠


    ZEHARKALDIA: TROUMOUSE ZIRKUA-LA MUNIA-HOSPITAL DE PARZÁN

     

    Distantzia = 15,5 km      Desnibel positiboa 1200 m
    Zailtasun-maila= zaila   Aurreikusitako denbora = 8 ordu

    Ibilbidea:

    Mendebaldera doan xendratik hasiko gara ibiltzen. Paisaia oso bukolikoa da: larre zoragarri bat, errekatxo bat sigi-saga, eta, dena inguratzen, Troumouse zirku erraldoia. Izan ere, haitzezko harresi ikaragarria da Troumouse —ez da Gavarnie bezain altu eta izugarria, baina berdin-berdin da zoragarria—.Harritza hasten den lekura heldu, eta Les Deux Soeurserantz joko dugu. Monolito bikiak dira, harro-harro altxatzen direnak zirkuaren horma azpian. Bideak eskuinera egiten du, malda biziko tximinia baterantz. Hartxintxardi txiki bat igo eta gero, sarbide konplikatua duen haitzezko harresia aurkituko dugu. Gora egingo dugu, errazena egiten zaigun bidetik. Horma igaro eta gero, haitzarte estutik jarraituko dugu, lehen oztopo seriora arte: El Passet. 5 metro inguruko horma laua da; hura eskalatu behar dugu, arreta handiz, haitzaren arrakaletan euste-puntuak bilatuta.

    Traba hori gainditu, eta atseden emango digu mendiak: goi-lautada batetik joango gara La Munia mendi-leporaino. Handik aurrera, gailur-lerrotik jarraituko dugu tontorreraino. Igoera erraz batzuk eta gero, Paso del Gato izenekora helduko gara: beste horma bat. Han, baina, soka bat aurkituko dugu, igotzen laguntzeko. Pas du Chat laburra kenduta (II+, non duela gutxi soka finkoa jarri baitute), La Muniaren HMko gailurreria (bide arrunta doan tokia) ez da oso zaila. Xendra estua da, eta, tarteka, amildegia handia da. Bestalde, zati batzuetan eskuak ere beharko ditugu gora egiteko eta jaisteko (I/II). Beraz, bidea erraza den arren, ezin da akatsik egin: kontu handiz ibili behar da.

    Geratzen zaigun bakarra da arista luze bat ibiltzea. Bidea, ordea, oso entretenigarria da, esku eta hanka ibili beharko garelako sarri, La Munia tontorrera iritsi arte. Handik, benetan zoragarria da ikuspegia: iparrera, Troumouseko larreak gure oinetan; eta Espainiako isurialdea hegoaldean, Pineta eta eta Monte Perdido ortzian. Paregabea.

    Jaisteko, ekarri dugun bidetik joango gara, eta, Pas du Chat era heldu baino apur bat lehenago, ohiko bidea utzi, eta ezkerretara diagonaletik jaisten den korridore bat hartuko dugu (3.030 m). Aipatzeko bakarra: harri soltez estalitako plaka batzuk, apur bat esekita geratzen direnak (horixe da, hain zuzen, mendigunearen berezitasunetako bat), hanka eta eskuekin egiteko jaitsiera labur eta erraz pare bat, eta, nola ez, tartera gorrotagarriak. Aurrera egin, eta benetako Robiñera mendi-lepotik IMra dagoen beste lepo batera helduko gara.

    Mugarriek, pintura zuriz egindako markek eta gorriz egindako zaharrago batzuek zedarritzen dute bidea. Lehenengo, harritza handi bat igaroko dugu. Gero, maldatsu jartzen da bidea, eta haitza belarrarekin tartekatzen da. Mendi-magalaren erditik apur bat ezkerrera egiten du bideak (I). Mugarriei arreta jarriz gero (horiek dira hoberen ikusten direnak), nahiko ondo jarraitzen da.

    Ordu laurden luzez jaisten egon eta gero, uriola bat ikusiko dugu gure ezkerretara. Apur bat aurrerago (2.612 m), hura zeharkatuko dugu. Jaisten jarraitu, eta arbolaz betetako magal batera helduko gara, esekita dagoen begiratoki batera. Puntu horretan, eskuinera egiten dute mugarriek, korridore batetik doan uriolaren bila. Bada, haren ezkerreko ertzetik jaitsiko gara. Handik aurrera, bidea ez da argia. Ezkerretara joango gara, mendi-magaletik doan belarrezko eta haitzezko korridore oso aldapatsu baten goialderaino. Kontuz ibiliz gero, arazorik gabe jaitsi daiteke bertatik. Sigi-saga jaitsi, eta mugarri gehiago aurkituko ditugu. Bide onetik goaz. Aldapatzarrak lepo belartsu-harritsu batera eramango gaitu. Robiñera mendi-lepoaren maila zeharkatzen du, 2.400-2.500 m-ko garaieran. Behealdean argi eta garbi ikusten da bidea. Senda de las Pardas delakoa da. Mugarri eta marka zuriek haraino eramango gaituzte, haitzezko harritza deseroso batetik, zeina ezkerretarantz zeharkatuko baitugu, diagonaletik.

    Senda de las Pardasetik (2.413 m), bidea ez da batere argia. Ageriko aukera bakarra da bide hori jarraitzea iparrerantz, Puerto de la Barrosa ingurura arte. Horrek, baina, arazo bat du: ezkerretara ikusiko dugun hurbileko mendi-lepo batera igo behar dela (eta, hainbeste ibili eta gero, amorru handia ematen du horrek). Gainera, horrela eginez gero, asko urrunduko gara bailaratik. Dena dela, horixe da aukera onena eta seguruena, eta, beraz, hori egingo dugu.

    Bidea oso ondo eginda dago. Mendi-leporainoko igoera laburra eta eramangarria da. Goitik (2.475 m), bide oso-osoa ikusiko dugu; zelan doan hormak zeharkatzen, Puerto de la Barrosara iritsi arte. Lehenengo harritzara heltzen garenean, bidea utzi, eta korridore batetik jaitisko gara, bailararen sakoneneraino.

    Senda de las Pardas utzi, batere penarik gabe, eta ezkerretarantz jaisten hasiko gara, zuzen lehenengo eta diagonaletik gero, magal belartsu eta nahiko aldapatsuetatik. Mugarriak, berriro ere. Eta marka zuriren bat ere bai. Lasaitu egingo gaitu horrek. Gero eta hurbilago daukagu bailara. Azken maila igotzea baino ez zaigu falta: goitik ikusten ez den korridore batetik joango gara. Haitz-ilaratxo batzuk inguratuko ditugu eskuinaldetik, eta bailara hasierako harritzara iritsiko gara. Laster batean gara haren ardatzean (2.196 m). Gero, HMrantz egingo dugu, luze egin ere: igo, laua, jaitsi. Eta Puerto de la Barrosako bidera helduko gara (2.105 m).

    Puerto de la Barrosako autobidetik aurrera (PR 187), zailtasunik ez. Sigi-saga batetik besterako bidezidorretatik joan, eta 400 m inguruko desnibela jaitsiko dugu, La Barrosako aterperaino. Azken zati hori amaitezina dirudi, baina, halako batean, autobusera iritsiko gara.

     

     

     

     

    ♠♠♠♠

     

     

    BIELSAKO TUNELA-MARIOULES-FORQUETA-L’AIGUILLETTE-BIELSAKO TUNELA

     Distantzia = 8 km        Desnibel positiboa 931 m
    Zailtasuna = Ertaina       Aurreikusitako denbora = 5 ordu

    Ibilbidea:

    Bielsako tunelaren hegoaldeko sarreratik (1.665 m), mugarriz zedarritutako PR-HU 182 bidezidorra hartuko dugu. Bielsako mendatera eta mendate Zaharrera doa bidea. Pinu artean doa bidea, sigi-saga, Frato aterperaino (1.950 m). La Pinara zirku ederra agertuko zaigu begien aurrean. Xendra gora doa, belardi leunetatik, mendate Zaharraren bidegurutzerantz (2.060 m). Hara heldutakoan, IMrantz gora doan bidexka hartyuko dugu, Bielsako mendateraino (La Forqueta izena ere badu). Haren gainean, ikusgarri, Marioules tontorra. Bidetxo bat doa ekialdeko arista malkartsu eta deseginaren albotik, tontorraren hego isurialderaino.

    Handik, aldapan gora, bide belartsu batetik (arbel-zatiak ere badaude, han eta hemen), Marioules tontorrera helduko gara arazo barik.

    Tontorretik aurrera eginez gero, La Forqueta tontorrera iritsiko gara; eta, haren ostean, Pic de l’Aiguillettera. Handik, mendate Zaharrera jaitsiko gara. XVIII. mendetik 1976ra arte, alegia, tunela egin zuten arte, huraxe zen Frantziarako iraganbide nagusia. Antzina, ohikoa zen estatuek «kontrabando» deitutako horretan aritzea. Areago: garai batzuetan, mendiko jendeak bizirauteko zuen tresna nagusia izan zen. Ihesbidea ere izan zen gatazka garaian (Gerra Zibilean, adibidez). Jaitsiera oso erraza da.

     

     

    ♠♠♠♠

     


    *OHARRA: argibide hauek orientagarriak besterik ez dira, norberak eraman behar duen dokumentazioaren osagarri. Antolatzaileok egin ditugu zenbait material eta iturri kontsultatu eta gero, baina akatsak izan ditzakete


    .

  • Irtearen informazioa PDFaren deskargatu dezakezu 

    Tracks guztiak deskargatu dezakezu